مقایسه تاثیر بیهوشی عمومی و اپیدورال بر تغییرات فشارخون بیماران پره اکلامپتیک

سابقه و هدف: در مورد روش ارجح بی هوشی در بیماران پره اکلامپتیک، برخی از محققین معتقدند که در بی هوشی عمومی اینوباسیون تراشه و تحریک جراحی افزایش فشار متوسط شریانی و ضربان قلب مادر را بر می انگیزد. از طرف دیگر عده ای از محققین نیز با تکیه بر هیپوتانسیون و نیز خطرات ناشی از حجم زیاد مایع داخل عروقی مصرفی جهت هیپتانسیون ایجاد شده روش بی هوشی اپیدورال را منع کرده اند. هدف این مطالعه مقایسه تغییرات فشار خون زنان پره اکلامپتیک در دو روش بیهوشی عمومی و اپیدورال می باشد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی بر روی 51 زن مبتلا به پره اکلامپسی خفیف انجام شد. بیماران در دو گروه بیهوشی عمومی (26 نفر) و گروه بیهوشی اپیدورال (25 نفر) تقسیم شدند. در روش بیهوشی اپیدورال، لیدوکایین 2% از طریق کاتتر اپیدورال تزریق شد تا یک بلوک حسی در سطح درماتوم T4 به دست آمد و در گروه بیهوشی عمدمی اینداکشن با روش Rapid sequence با تیوپنتال و Succinyl choline انجام شد و نگهداری بی هوشی با N2O، O2 و هالوتان انجام شد. فشار خون بیماران قبل از اینداکشن در هر دو گروه و پس از آن به فاصله هر 5 دقیقه تا زایمان نوزاد و پس از زایمان نوزاد هر 10 دقیقه تا پایان عمل و تا 60 دقیقه در ریکاوری اندازه گیری شد. تغییرات فشار خون در داخل گروه با روش آماری paired t-test و بین دو گروه با روش t-test مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: در گروه بیهوشی عمومی متوسط فشار شریانی پس از اینداکشن (100.2±3.6 mmHg) نسبت به قبل از آن (11.9±3.4 mmHg) کاهش نشان داد (p<0.001) و روند کاهش پس از زایمان (96±4.6 mmHg) ادامه داشت (p<0.001). ولی میزان متوسط فشار شریانی در ریکاوری (98.5±7.1 mmHg) افزایش معنی داری نسبت به پس از زایمان نشان نداد (p<0.06). در گروه بی هوشی اپیدورال نیز متوسط فشار ریکاوری (102.8±5.5 mmHg) نسبت به قبل از آن (110.8±3.5 mmHg) کاهش نشان داد (p<0.001) و روند کاهش پس از زایمان (101.4±5.5 mmHg) ادامه داشت که معنی دار نبود (NS) و در ریکاوری نیز افزایش متوسط فشار شریانی (105.8±5.2 mmHg) مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری و توصیه ها: ثبات بیشتر میزان فشار خون در بی هوشی اپیدورال نسبت به بی هوشی عمومی دیده شد و این روش جهت بیماران پره املامپتیک خفیف توصیه می شود.